Dziwne ja - samo w windzie

Wyobraźnia to dobra rzecz. Taka fajna sprawa. Nie mów, że jej nie masz, bo czymś tam na pewno się karmisz. To jest właśnie takie pożądane i cudowne, że jakoś da się oderwać od grafiku dnia. To prawda, czasem zbyt dużo sobie wyobrażamy, tak bezwiednie, to dzieje się samo. Ale tak, tak. Fajne to jest. Te wszystkie kolorowe plamy, dziwne kształty, melodyjki, fraszki i dowcipy. Przecież to wszystko nie powstałoby bez wyobraźni. Nowe inicjatywy, spotkania i rozmowy. Wszystko trzeba zwizualizować. To jak tańczyć w najbardziej absurdalny sposób przed lustrem, gdy jest się samemu w windzie. Ha, najciekawiej łapać te absurdalne myśli i próbować je dla hecy urzeczywistniać. A potem tłum mówi: nigdy bym na to nie wpadł! No właśnie, warto być konstruktorem swojej rzeczywistości w głowie. Wszystko w murach domu, jakim jest rozsądek i wartości. Wszystko ma trzymać się na kręgosłupie moralnym.
To jest takie piękne i absorbujące! Nie bać się być sobą, myśleć o rzeczach, które przecież są NIEWAŻNE, NIEISTOTNE, w których nie masz INTERESU, których nie wpiszesz do CV, którymi w sumie się nie pochwalisz, które nie przyniosą pieniędzy. I tak warto czasem pozwolić sobie na zabawę w sobie. Na śmianie się do siebie. Warto w taki sposób poznawać siebie i z czasem się polubić. Bo kto lepiej zrozumie twoje poczucie humoru, jak nie ty sam? Egoistyczne? Nie do końca. Kiedy znasz siebie i wiesz, że potrafisz być spontaniczny, możesz z całą pewnością i energią wnieść siebie do jakiegokolwiek środowiska!
Nie zawsze jednak kończę na wyobrażeniach. Często lubię sprawdzić, jak to jest w rzeczywistości. I działam. Lubię działania, które są skutkiem marzeń, wyobraźni, czy zbyt śmiałych wymysłów. Czasem te zbyt śmiałe w wyobrażeniu kroki przynoszą mi największą autentyczność. I kolejny krok do przodu. A może do góry?